Iedereen verdient het om gezien te worden. In mijn vorige blog had ik het over mijn werk in het vluchtelingenkamp. De mensen die daar verbleven, voelden zich in de steek gelaten door de rest van de wereld. Dat er iemand van buiten kwam die langer bleef en oprecht interesse had, zorgde voor eerste stappen naar het terugvinden van de eigen kracht. Eén van de dingen die zij oppakten was een fotolaboratorium. Met ingezameld fotopapier en ander materiaal maakten vluchtelingen foto’s van iedereen in het kamp (zie foto’s hieronder). Hiermee wilden zij zichzelf letterlijk een gezicht geven.
Iedereen wil gezien worden, bewust of onbewust. Kinderen willen dat ouders zien wie ze zijn. Werknemers willen erkend worden in wat ze kunnen. Mensen die hulp nodig hebben, willen steun krijgen. Nieuwkomers willen erbij horen. Ouderen willen gehoord worden. Hiermee kunnen we optimaal bloeien en groeien. En kan eenzaamheid en frustratie voorkomen worden.
Toen ik terugkwam uit het vluchtelingenkamp wilde ik de vele verhalen van de vluchtelingen en mijn eigen verhaal naar buiten brengen. Dat ze gehoord zouden worden. Maar ik vond het moeilijk ze te verwoorden en anderen konden zich geen beeld vormen van waar ik was geweest. Totdat filmmaker Tamara Miranda mij benaderde met de vraag of ik onderdeel wilde zijn van een ‘tweeluik’-documentaire. Voor de camera vertelde ik mijn verhaal en we gingen naar Bosnië om de verhalen op te halen van de vluchtelingen die van het kamp waren teruggekeerd naar huis. En ik ontmoette de andere vrouw van de tweeluik, Trudel Van Reemst- De Vries, die als verpleegster in de Spaanse Burgeroorlog had gewerkt. Voor een gedeelte zag ik mezelf in haar en haar inspiratie zal me altijd bijblijven. De documentaire kwam een paar keer op tv. Dat ons verhaal een beeld kreeg, hielp mij om verder te gaan met nieuwe dingen.
Gezien worden zit hem in kleine en grote dingen. Het speelt ook altijd een rol bij conflicten. Mensen voelen zich niet erkend in wie ze zijn en dit zorgt voor wrijving. Een belangrijke taak voor mij als mediator is dat mensen elkaar zien en horen. Door naar elkaars verhalen te luisteren ontstaat begrip, een belangrijke basis voor het zetten van vervolgstappen.
Jolanda Elferink
Een aantal foto’s die de vluchtelingen zelf maakten:
Mooie blog!
Het is verhelderend om te lezen hoe mediation helpt mensen zich “gezien” te voelen.
Mooi hoe je de parallel legt naar je persoonlijke verhaal van de vluchtelingen die ook “gezien” willen (en moeten!) worden.