Mijn kracht als mediator heb ik 25 jaar geleden ontdekt tijdens de oorlog in Bosnië. Ik werkte in een vluchtelingenkamp net over de grens in Kroatië, gevluchte Bosnische moslims en Serviërs werden daar opgevangen. Drie anderen en ik hadden bij de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties (UNHCR) voor elkaar gekregen dat we daar een project met de gemeenschap mochten opzetten. Ik leerde de taal en ging er twee jaar aan de slag.
Er waren geen andere organisaties werkzaam in het kamp, alleen de UNHCR op afstand. Naast dat ze getraumatiseerd waren, voelden veel vluchtelingen zich in de steek gelaten door de rest van de wereld. Wie gaf nog om hen, liet blijken dat ze geïnteresseerd waren? Dat ik er wel was, betekende daarom al veel. En dat ik langer bleef, zorgde voor vertrouwen. Ik ging bij iedereen langs op de koffie, sliep in dezelfde tent en at in dezelfde gaarkeuken.
En ik had contact met de Kroatische kampdirecteur. In de oorlog waren de Serviërs en moslims vijanden van de Kroaten en daarom behandelden hij de vluchtelingen ook zo in het kamp. Hij hield de mensen op afstand. Omdat ik uit Nederland kwam, lukte het me wel om met hem in gesprek te gaan. Na een aantal gesprekken over gewone dingen (het weer, lokale gerechten etc.) ontstond er ook bij hem vertrouwen.
In de gesprekken met de vluchtelingen kwam naar voren dat ze graag een school wilden voor hun kinderen en samen muziek wilden maken. En de vrouwen wilden graag een ruimte voor zichzelf. Bij de vijandige kampdirecteur kregen ze dit niet voor elkaar. Als neutrale ‘derde’, vanuit mijn onafhankelijke positie, ging ik in gesprek met de kampdirecteur. Zo kwam er een tent en een gebouwtje voor de activiteiten die de vluchtelingen zelf organiseerden. Ik hielp mee, waar nodig. Er kwam steeds meer dingen bij, ook een fotolaboratorium, schoenmakerij en kapper. Het werden plekken waar mensen elkaar ontmoetten en gebeurtenissen verwerkten. De vrouwen breiden ook sloffen en truien die ze verkochten op de lokale markt. Met mijn contacten in Nederland zorgde ik voor de materialen en kleine subsidies. Samen met de vluchtelingen genoot ik van wat er ontstond.
Nu, 25 jaar later, zie ik dat mijn loopbaan als mediator daar is begonnen. Vanuit mijn neutrale positie en het winnen van vertrouwen ben ik begonnen met het bouwen van bruggen.
Geweldig hoe je het verwoord. Met het verwoorden geef jij de boodschap van relaties aangaan en behoeften vervullen zonder nadelen binnen die relaties zo treffend door.
Dat jij deze stappen nam en voor anderen je zo intensief inzet siert jou als persoon.
Jouw persoonlijke grondhouding die jou als mediator professioneel groot maakt.
Van nature ben je een fantastische bruggenbouwer, waar ik getuige van mag zijn. Mooi geschreven Jolanda.